Geçmişimiz aslında bize sürekli kodlanan şeyledir yani bizim geçmişimiz aslında milyonlarca yıl önce başka birisinin daha geçmişidir. Yaşadığımız acılar, mutluluklar, hüzünler, umutlar, hayaller hepsi teker teker yaşandı ve sıra bizde.
Baktığımızda geçmişe ya da birisinin hikayesine bize benzer, deriz ki bende aynı hissetim bende çok üzüldüm ve bende affedemedim..
O zaman anlarsın geçmişin başka birisinin geçmişinden bir devamdır, peki napacağız o acıyı o anı o yok oluşu o hissi sadece kalakalma hissini nasıl atarız geçmişten ya da gelecek olma ihtimalinden. İnsan bilir geçmişte yok edemediği şey gelecekte baş tacıdır. ne garip değil mi geçmişinden koparamadığın şeyin gelecekte sana tekrar gelmesi, dönmesi hayat boyunca dönüp duracak olması.
İnsan geçmişiyle barışınca ne olur ? Tekrar sever mi aşık olur mu peki ya mutlu ? Bilmem ki be hiç beceremedim geçmişimle barışmayı bence geçmiş karanlık bir bataklık çıkmak istesen ışık yok ışık bulsan bacakların saplanmış en dibe hangi güç kurtarır ki seni hangi sevgi?
Ben öldükten sonra geçmişim kimin olur ? Küçük kızımın mı yoksa oğlumun mu ?
ya da şu mu önemli soru benim geçmişim kime ait kim bu kadar yoruldu ya da kim en yakınından nefret ediyor eden bulur mu sahiden bence bulamıyor eden bulsaydı beni bulurdu, içimde ki karanlık kuyudan, ev içinde bağırılan seslerden, sevgisizlikten, kaçma isteğinden ve bağımlılıktan kurtarırdı beni eden bulsaydı bana bunu edenler bulurdu beni.
Ben geçmişimi kabul ettim bana bunu edenlerinde geçmişini kabul ettim.
Şimdi mi şimdi iyiyim tıkadım kulaklarımı bana bağıran seslere, yüzüme kapatılan kapıların önünde beklemeyi bıraktım, ayaklarım bataklıktayken ışığa olan nefretimi söndürdüm,
geçmişim benim geleceğimi söndürmesin diye ben onu söndürdüm iyi ki de söndürdüm.
şimdi geçmişim kimsenin geleceği değil.
izler bıraktım kötü bataklığa ışık olsun geleceğime,
geçmişim ışık geleceğim, gün ışığı.
Comments