Kapanan kapıya değil açılan pencerelere bakarsan hayatın güllük gülistanlık olur.
Kapılar kapanabilir hatta kilitler bile vurulabilir o kapıların arkalarına,
önemli olan şey kapının dibinde diz çöküp ağlamak değil, pencerenin önüne çiçekler ekebilmek.
İnsan bunu kabul edemez çiçekler ekmek değil pencerenin kenarına bile geçemez insan, korkar , kırılır, umut edemez mutlu olacağına inanamaz insan kalbim kırıldı, göz pınarlarım ıslak..
Oysa bak bi pencereden gör o maviyi, beyazı, umudu gör o nefesi, korkma geçecek.
bütün acılar geçti, şimdi bir anını düşün en acı çektiğin bir an bundan ilerisi yok bundan zoru beteri daha büyüğü yok dediğin kendini hissetmediğin bir anını düşün..
Ne kadar geçti üzerinden kaç yıl kaç gün kaç ay ya da kaç saat en basitten düşün mesela elin kesildi ilk sızıda canının yandığını hissettin belki gözünü doldurdu.
ama sonra hatta bir kaç dakika sonra seni normale döndürdü. Yani o acıyı sen büyüttün sen istedin ve sen yaşattın istediğin an o pencereden bakabilirsin.
Açıp bütün pencereleri bakmayı öğrendiğin zaman o pencerelerden hayatında her şey güzel olmaya başlayacak bakacaksın ki bir anda çiçek bahçelerin olmuş, bir bakacaksın ki gökyüzü masmavi güneş tepe bakamıyorsun ama seni gülümsetmeye yetiyor bir bakacaksın ki umut seninle hayat seninle ve,
sen seninlesin kendi dilinden anlıyorsun kendini seviyorsun ve sen olabildiğini biliyorsun, sen kendi bahçeni yeşil tut kendini toprağına şifa ol ki ,
hayat ardından gelebilsin.
sen senle çok güzelsin bir odalı kapası kapanmış minicik pencereli hayatında bile.
Comments